Nissan Sunny

1.4 LX Liftback | Voor een liefhebber

Op 30 augustus 1992 stond deze Nissan Sunny, klaar voor aflevering, te blinken in de showroom van Nissan-dealer Hoevenaars in het Brabantse Berlicum. De gelukkige was de heer Jacobs, toen 45 jaar oud, die de 5-deurs Nissan Sunny 1.4 LX even eerder had besteld in metallic Greyish Green Effect. Overige opties: een trekhaak, een radio, spatlappen en een tectylbehandeling. Meer niet.
Shoutout naar die tectylbehandeling, want die heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat deze Sunny niet zo hard wegrotte als de meeste andere. Daardoor stond de auto er in maart 2018, toen ik ‘m als 22-jarige kocht als mijn eerste auto, nog keurig bij. Even eerder, op 30 augustus 2017, had de heer Jacobs ‘m ingeruild op een nieuwe Kia Venga, met een hoge instap en een automaat. Hij was immers de 70 gepasseerd.
Hij vond het bij de inruil belangrijk dat de Sunny op exact 30 augustus zou worden overgeschreven, op de dag dat die precíés 25 jaar op zijn naam stond. Nu heb ik de heer Jacobs nooit persoonlijk ontmoet, maar ik beeld me in dat hij een pienter figuur was. Dat blijkt ook uit zijn taalgebruik in de mail die hij me stuurde over de Sunny nadat ik contact met hem zocht én uit de staat van de auto.
Al had die toch al geen zwaar leven. Rond de 118.000 kilometer stond erop toen ik ‘m kocht, dus Jacobs reed er gemiddeld nog geen 5.000 kilometer per jaar mee. ‘Woon-werkverkeer, familiebezoek, uitstapjes en diverse vrij korte vakantieritten, niet verder dan binnen Nederland of naar België’, schreef hij. Maar die koppeling en lage instap begonnen steeds meer tegen te staan, dus werd de auto ingeruild bij autobedrijf Hurkmans in Heeswijk-Dinther, waar Jacobs de Kia kocht. Een luttele 7 kilometer verderop vanaf de plek waar de Sunny precies 25 jaar eerder nieuw geleverd werd.
En toen kwam ik.
Ik haalde de Sunny, die al die jaren in en om Noord-Brabant reed, naar Zwolle. In de jaren die volgden reed ik ermee door 17 andere landen, van Portugal tot Zweden en van Frankrijk tot Hongarije. In de winter schorste ik ‘m en zette ik ‘m binnen. Ik (onder)hield ‘m netjes, liet wat roestplekken repareren, behandelde bodem en holle ruimtes, maakte er 4 miljoen foto’s van en koesterde de auto alom.
Het is een bescheiden ding, met als enige charme een totaal gebrek eraan, en hij doet het erg goed. De kofferbak is gigantisch, de lak, het dashboard en de bekleding zijn als nieuw, hij start altijd, hij haalt zijn top van 170 km/h nog op de gps en hij rijdt gewoon lekker. Mijn gemiddelde verbruik over bijna 45.000 kilometer is 1 op 14,7.
En nu mag ‘ie weg. Mijn eerste auto, ik krijg er vast spijt van, maar sinds ik andere auto’s ernaast heb rijd ik er te weinig mee en dat is zonde. Ik heb nu een Volvo 940 Estate die nog geschikter is voor vakanties, dus daarvoor heb ik de Sunny ook niet meer nodig en daarom is ’t tijd dat iemand anders er plezier aan gaat beleven: de derde eigenaar.
Alle boekjes, folders, facturen en overige documenten zitten erbij, net als beide originele sleutels. Ik zal er nog af en toe in rijden, dus de kilometerstand loopt nog iets op.